- ditius
- dītius, Adv. im Compar. (dis, dite), reicher, non umquam aliis habitastis in antris ditius, Stat. silv. 1, 5, 31. – Superl. dītissimē, Apul. de deo Socr. 22.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.
VIMEN — ex vico vel vincio, quasi Vincimen, olim, cannabis usu nondum cognitô, funibus contexendis inserviebat. Inde est apud Calpurnium, Eclog. 3. Quod si dura times etiam nunc verbera Phylli, Tradimus ecce manus, licet illae Vimine tortô Scilice, et… … Hofmann J. Lexicon universale
Wille — 1. Aller wille ist, haben viel. – Lehmann, II, 26, 11; Franck, II, 63a; Simrock, 11609; Mayer, I, 207. 2. Alles will einen Willen haben. – Körte, 6847. 3. An dem Willen der Menschen und gespanntem Gewand (Tuch) geht viel ab. – Pistor., VIII, 6. 4 … Deutsches Sprichwörter-Lexikon